Humigit-kumulang sa tatlong daan taong namalagi sa
Pilipinas ang mga Kastila. Layunin ng Espanyang sakupin ang mga katutubo.
Naging kasangkapan ng mga Espanyol ang Katolisismo upang lalong mapadali nila
ang pamamalakad dito. Bagamat sa Limasawa, Leyte nagdaos ng unang misa, may
isang paring Kastilang nagngangalang Padre Novelles ang nakarating sa lalawigan
ng Nueva Ecija.
Lalong pinagsikapan ng paring Kastila ang pagtuturo
ng buhay at mga aral ni HesuKristo. Binigyang diin niya ang pagpapasakit ng
Anak ng Diyos. Isinalaysay niya ang pagkapasan sa krus upang iligtas lamang ni
Hesus ang mga makasalanang tao sa daigdig.
Sapagkat misyunero, marami ang naliwanagan sa
katotohanan. Pero kahit marami ang sumunod sa itinuturo ng paring Espanyol ay
may isang barangay na bulag pa ring sumasamba sa mga anito. Ito ang barangay na
pinamumunuan ni Datu Diliwariw. Ayaw ng Datung paniwalaan ang mga aral na
itinuturo sa Katolisismo. Sa labis na pagkagalit ipinadakip mismo ng datu sa
mga nasasakupan ang misyunerong nangangaral.
Sapagkat batay sa turo ng Katolisismo ay nagpasan ng
krus at ipinako sa kabundukan si HesuKristo. Ito rin ang parusang ipinataw ng
di binyagang datu sa paring Katoliko.
Awang-awa ang maraming katutubo sa pagpapasan sa
krus si Padre Novelles. Ang maalikabok at baku-bakong lansangan ng Nueva Ecija
ay kangyang dinaanan. Sa bundok ng mga anito na ngayon ay kilala bilang bundok
ng Caraballo itinindig ang krus. Habang nagbabaga ang araw ay isinakripisyo ng
misyunero ang abang buhay. Katulad ni Kristo, isang matulis na sibat ang
tumapos sa hininga ng paring Katoliko. Ang sariwang dugo sa dibdib nito ay
mayamang umagos sa lupang pinagtindigan ng krus.
Matapos ipapatay ay hindi mapalagay si Datu
Diliwariw. Naalala niya ang itinuturo ng misyunero na si Hesus daw ay muling
nabuhay pagkalipas ng tatlong araw.
Upang makatiyak, isinama ng datu ang pinakamatapat
na kawal nang dumating ang ikatlong gabi. Ginimbal sila ng katotohanan, ang
bangkay na kanilang iniwan ay nawala sa kanyang kinapapakuan. Napaluhod ang
datu kasama ng kawal. Inalala nila ang mga aral na itinuro ng misyunero tungkol
kay Kristo. Taos puso silang humingi ng tawad. Sa kanilang pagyuko at pagluha
ay may napansin silang munting halaman sa lupang dinilig ng dugo ng kabanalan.
Ang nasabing halaman ay nagbunga ng animo makinis na ulo ng paring misyunero na
kapag biniyak mo ay may lamang tila mapulang dugo ng kabanalan, matamis at
nakaaalis ng uhaw. Magmula noon, ang nagging Katolikong datu ay lagi nagng dumadalaw
sa pinagpakuang kabundukan. Ang panata niyang iyon ay kalakip ng pagtanggap ng
kaparusahan sa malaking kasalanang nagawa niya sa paring ipinapatay.
Sapagkat tumubo ang kakaibang halaman ay tinawag ang
bunga nito na pinagpakuan na nauwi sa pakuan na ngayon ay naging pakwan. Iyan
ang pinanggalingan ng alamat ng pakwan.
Post a Comment